حرف هاي عاشقونه

گريه كن دلت سبك شه ، اين پناه آخرينه

واسه بارونه نگاهت ، تن عاشقم زمينه

بزار پيش من بباره ابرك چشم بهاريت

آخه من محرم اشكم ، تو شبهای بی قراريت

گريه كن دلت سبك شه ، من فدای گريه هاتم

مثل عطر گل می مونی ، لابه لای خاطراتم

گريه كن دلت سبك شه ، من فدای گريه هاتم

مثل عطر گل می مونی ، لابه لای خاطراتم

زير رگبار نگاهت ، تن من خيس ترانه ست

واسه فهميدن چشمهات ، گريه بهترين بهانه ست

آه كه بی تو زنده بودن ، واسه من تلخيه وهمه

عاشقی يعنی كه قلبم ، گريه ی تو رو ميفهمه

گريه كن دلت سبك شه

گريه كن دلت سبك شه

فراق یار

مینویسم از دلــــــــم شایـــــــد که دل شادان کند

یاد رویت مرهمی بــــــر آن غـــــــم هجران کند

مینویسم تا کـــــــــه جمله هـر کـــدام از عاشقان

بشنوند و خوانــدن آن چشمشان گـــــــــریان کند

هـــــــــر زمان امید دارم بــــــر وصالت میرسم

غافل از آنـــــــــم فراقت این دلـــــــــم نالان کند 

ترسم این عمــــر از غمت روزی به پایانش رسد

آرزوی وصل تـــــــو چشم مرا حیـــــــران کند

من که عمـــری عشق را بیهوده می انـــــگاشتم 

فاش گویم کاین تــــــــــــواند درد من درمان کند

ماهروی خوب من در دل غــــــــم عشق تو بود

شاید آن روزی کــــه بیند دیــــــــده ام تابان کند

گــــــرچه میدانم به مشتاقی رویت مانـــــــده ام

می رسد موعود دیـــــــــــدارت سرم سامان کند

کاش میشد زنــــــــــدگی اینقدر تلخی ها نداشت

تا تواند دل غــــــــــم هجر تــــــــو را پنهان کند

حسرت دیــــــــــدار رویت روز تا شب طی شود

هر سحر ساعی بــــــــــدان جان در بر جانان کند

آن دم که مــــرا مــــی زده بـر خـــاک سپــارید

             یـــــر کفنــــــم خمــــــره ای از بـــــاده گذاریـد

        تــــا در سفـــــر دوزخ از ایــن بــــــاده بنوشـــم

بـــــر خــاک مـن از ساقــــه انگـــــور بکــاریــــد...

دوست دارم پرواز کنم

تا که از میان ابرها بگذرم

و به وسعت عشق تو دست یابم

دوست دارم که تنها در گوشه ای خلوت گزینم

تا که شاید ذره ای از زجرهایت را حس کنم

دوست دارم در نگاه عاشقت غرق شوم

تا که شاید گرمی اشکهایت را لمس کنم

دوست دارم زیر دوش آب سرد ساعتی بی اختیار بایستم

تا که شاید تلخی آن لحظه را زندگی کنم

دستم را در زیر خاکستر خاموش عشقت فرو بردم اما سوختم

سوختم از آتش روشن زیر خاکسترت